Για τον Αντώνη Σαμαρά το ελληνικό πολιτικό μοντέλο έχει τελειώσει προ πολλού. Με το ξέσπασμα της κρίσης δε, αυτό το τέλος έγινε απότομα και οδυνηρά αντιληπτό, σε συνδυασμό με
την ανάδειξη των μεγάλων ευθυνών του πολιτικού προσωπικού.
Η σπουδή του να παρουσιάσει –την Παρασκευή– τις βασικές προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση έχει να κάνει με την πεποίθησή του ότι μετά τα «μπάνια του λαού» θα ανοίξει και επισήμως η ατζέντα των επιβεβλημένων αλλαγών του συστήματος, με αφορμή και το δημοψήφισμα (ή τα δημοψηφίσματα) που σχεδιάζει η κυβέρνηση.
Μόνο που, κατά την άποψή του, η προσπάθεια δεν πρέπει να περιορισθεί σε κάποιες αλλαγές, αλλά στο «ξανακτίσιμο» της ελληνικής Πολιτείας –στη «νέα Μεταπολίτευση», όπως λέει. Για τον λόγο αυτό, στη δική του Συνταγματική πλατφόρμα κυριαρχεί ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εκλογή απευθείας από το λαό
Σε πρώτη φάση ο κ. Σαμαράς περιορίσθηκε να διατυπώσει την πρόταση για εκλογή του ανώτατου Πολιτειακού άρχοντα απευθείας από το λαό, αντί της Βουλής που ισχύει σήμερα, ώστε να αποκτήσει αυξημένη πολιτική νομιμοποίηση και παρεμβατική δυνατότητα. Σε δεύτερη φάση, όταν δηλαδή ανοίξει η συζήτηση, θα θέσει θέμα αρμοδιοτήτων του. Κι όχι μόνο: Κατά τις πληροφορίες, η τελική μορφή της πρότασης δεν αποκλείεται να περιλαμβάνει και το θεσμό της Γερουσίας, ως νέου νομοθετικού οργάνου που θα δρα συμπληρωματικά της Βουλής, της οποίας τα μέλη δεν θα ξεπερνούν τα 200, έναντι των σημερινών «τριακοσίων».
Για πολλά στελέχη της Λ. Συγγρού μία τέτοια συζήτηση έχει άρωμα αμερικανικού μοντέλου (ως προς τη νομοθετική λειτουργία), ενώ οι αυξημένες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας θα οδηγήσουν, όπως λένε, σε αλλαγή της μορφής του πολιτεύματος –από προεδρευομένη, σε προεδρική Δημοκρατία. Αν και η προσοχή ολόκληρου του δυναμικού (και) της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παραμένει εστιασμένη στην Οικονομία, εντούτοις η σχετική συζήτηση στα ηγετικά κλιμάκια έχει ανοίξει –κι ως φαίνεται θα κορυφωθεί μετά τον Δεκαπενταύγουστο.
Ο θεσμός της Γερουσίας
Το βασικό ερώτημα αφορά τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας: Είναι αρκετή η επαναφορά όσων υπήρχαν στο πρώτο Μεταπολιτευτικό Σύνταγμα του 1975 (για παράδειγμα, το δικαίωμα αναπομπής νόμου στη Βουλή, η διάλυση της Βουλής κλπ.) ή πρέπει να προστεθούν και νέες που, εντέλει, θα οδηγήσουν σε προεδρική Δημοκρατία; Από το εύρος τους άλλωστε θα εξαρτηθεί και η πρόταση για Γερουσία, καθώς, όπως λένε συνεργάτες του κ. Σαμαρά, ο εν λόγω θεσμός θα είναι αναγκαίος στο προεδρικό σύστημα για να αντιμετωπίσει τις υπερεξουσίες του ανώτατου άρχοντα.
Σε κάθε περίπτωση, οι αρμοδιότητες του πρωθυπουργού θα υποστούν... κούρεμα, καθώς η «γαλάζια» πρόταση επιχειρεί να «ξεριζώσει» το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο –γι΄αυτό και στην πρόταση του κ. Σαμαρά περιλαμβάνεται η θέσπιση χρονικών ορίων ως προς τη θητεία του πρωθυπουργού, χωρίς πάντως να υπάρχει κατάληξη στον αριθμό τους.
την ανάδειξη των μεγάλων ευθυνών του πολιτικού προσωπικού.
Η σπουδή του να παρουσιάσει –την Παρασκευή– τις βασικές προτάσεις για τη Συνταγματική Αναθεώρηση έχει να κάνει με την πεποίθησή του ότι μετά τα «μπάνια του λαού» θα ανοίξει και επισήμως η ατζέντα των επιβεβλημένων αλλαγών του συστήματος, με αφορμή και το δημοψήφισμα (ή τα δημοψηφίσματα) που σχεδιάζει η κυβέρνηση.
Μόνο που, κατά την άποψή του, η προσπάθεια δεν πρέπει να περιορισθεί σε κάποιες αλλαγές, αλλά στο «ξανακτίσιμο» της ελληνικής Πολιτείας –στη «νέα Μεταπολίτευση», όπως λέει. Για τον λόγο αυτό, στη δική του Συνταγματική πλατφόρμα κυριαρχεί ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εκλογή απευθείας από το λαό
Σε πρώτη φάση ο κ. Σαμαράς περιορίσθηκε να διατυπώσει την πρόταση για εκλογή του ανώτατου Πολιτειακού άρχοντα απευθείας από το λαό, αντί της Βουλής που ισχύει σήμερα, ώστε να αποκτήσει αυξημένη πολιτική νομιμοποίηση και παρεμβατική δυνατότητα. Σε δεύτερη φάση, όταν δηλαδή ανοίξει η συζήτηση, θα θέσει θέμα αρμοδιοτήτων του. Κι όχι μόνο: Κατά τις πληροφορίες, η τελική μορφή της πρότασης δεν αποκλείεται να περιλαμβάνει και το θεσμό της Γερουσίας, ως νέου νομοθετικού οργάνου που θα δρα συμπληρωματικά της Βουλής, της οποίας τα μέλη δεν θα ξεπερνούν τα 200, έναντι των σημερινών «τριακοσίων».
Για πολλά στελέχη της Λ. Συγγρού μία τέτοια συζήτηση έχει άρωμα αμερικανικού μοντέλου (ως προς τη νομοθετική λειτουργία), ενώ οι αυξημένες αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας θα οδηγήσουν, όπως λένε, σε αλλαγή της μορφής του πολιτεύματος –από προεδρευομένη, σε προεδρική Δημοκρατία. Αν και η προσοχή ολόκληρου του δυναμικού (και) της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παραμένει εστιασμένη στην Οικονομία, εντούτοις η σχετική συζήτηση στα ηγετικά κλιμάκια έχει ανοίξει –κι ως φαίνεται θα κορυφωθεί μετά τον Δεκαπενταύγουστο.
Ο θεσμός της Γερουσίας
Το βασικό ερώτημα αφορά τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας: Είναι αρκετή η επαναφορά όσων υπήρχαν στο πρώτο Μεταπολιτευτικό Σύνταγμα του 1975 (για παράδειγμα, το δικαίωμα αναπομπής νόμου στη Βουλή, η διάλυση της Βουλής κλπ.) ή πρέπει να προστεθούν και νέες που, εντέλει, θα οδηγήσουν σε προεδρική Δημοκρατία; Από το εύρος τους άλλωστε θα εξαρτηθεί και η πρόταση για Γερουσία, καθώς, όπως λένε συνεργάτες του κ. Σαμαρά, ο εν λόγω θεσμός θα είναι αναγκαίος στο προεδρικό σύστημα για να αντιμετωπίσει τις υπερεξουσίες του ανώτατου άρχοντα.
Σε κάθε περίπτωση, οι αρμοδιότητες του πρωθυπουργού θα υποστούν... κούρεμα, καθώς η «γαλάζια» πρόταση επιχειρεί να «ξεριζώσει» το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο –γι΄αυτό και στην πρόταση του κ. Σαμαρά περιλαμβάνεται η θέσπιση χρονικών ορίων ως προς τη θητεία του πρωθυπουργού, χωρίς πάντως να υπάρχει κατάληξη στον αριθμό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου