H ΗΡΕΜΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ....ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα τις τελευταίες εβδομάδες.
Ο κίνδυνος «ντόμινο» από την Κύπρο στην υπόλοιπη Ευρωζώνη μπορεί να αποτράπηκε μετά την άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης Αναστασιάδη και την αποδοχή των σκληρών όρων, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι επήλθε ηρεμία.
Η ηρεμία των τελευταίων δεκαπέντε ημερών είναι η ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Σε πολιτικό επίπεδο το ευρωπαϊκό εγχείρημα βράζει, και ενδεχομένως η κυπριακή εξέλιξη να αποδειχτεί καταλύτης για τις περαιτέρω εξελίξεις.
Κατ’ αρχάς στην ίδια την Κύπρο η συζήτηση για τη σκοπιμότητα ή όχι της παραμονής στο κοινό νόμισμα διεξάγεται απολύτως ανοικτά, με τη δεύτερη σε μέγεθος πολιτική δύναμη, το ΑΚΕΛ, να επαναπροσανατολίζεται βαθμηδόν σε μια πορεία εκτός Ευρώπης.
Καθώς μέρα με τη μέρα το τίμημα που θα πρέπει να πληρώσουν οι Κύπριοι, και οι καταθέτες φαίνεται να μεγαλώνει, το που θα «κάτσει η μπίλια» από σήμερα σε έξι μήνες είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς.
Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι τυχαίο ότι στις δύο αντιδιαμετρικά τοποθετημένες χώρες της Ευρωζώνης έχουν κάνει την εμφάνιση τους κόμματα που διακηρύσσουν ρητά ότι στόχος τους είναι η έξοδος από το ευρώ: Του Αλέκου Αλαβάνου στην Ελλάδα και του Εναλλακτικού Κόμματος για την Γερμανία.
Το 24% των Γερμανών δήλωσε την Κυριακή σε δημοσκόπηση για την εφημερίδα «Ντι Βελτ», ότι θα μπορούσε να το ψηφίσει. Το Κόμμα του κ. Αλαβάνου δεν έχει μετρηθεί, ωστόσο οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η προσήλωση των Ελλήνων στο ευρώ υποχωρεί αισθητά.
Το «κούρεμα» των καταθέσεων έχει δώσει φτερά στις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, όχι μόνο στον ευρωπαϊκό νότο, που έχει γονατίσει από τις επιπτώσεις της άγριας δημοσιονομικής πειθαρχίας, με την ανεργία να βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα από τότε που τηρούνται στοιχεία.
Το νέο στοιχείο που προσθέτει το κούρεμα στην Κύπρο είναι το αίσθημα ανασφάλειας της μεσαίας τάξης αρκετών χωρών της Ευρώπης: όποιος έχει καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, στην Ισπανία και την Ιταλία, αλλά και το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο (όπου επικρατεί πανικός μετά τις εξελίξεις στην Κύπρο) έχει έναν πρόσθετο λόγο ανησυχίας και ευρωσκεπτικισμού. Σε σχεδόν κάθε μια από αυτές τις χώρες οι εξελίξεις θα μπορούσαν να είναι απρόβλεπτες.
Στην Ιταλία ήδη η ισχυρότερη πολιτική δύναμη, δηλαδή ο Μπέπε Γκρίλο, θέλει δημοψήφισμα για το ευρώ. Στην Ιταλία και την Πορτογαλία οι κυβερνήσεις Ραχόι και Κοέλιο, που εφαρμόζουν μνημόνια, κλονίζονται.
Στην Κύπρο, με τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων που έχουν επιβληθεί, το ευρώ βρίσκεται ήδη σε αναστολή. Ωστόσο η φυγή κεφαλαίων και καταθέσεων από το νότο προς το βορρά συνεχίζεται μέσα στην Ευρωζώνη, εντείνοντας τις ανισομετρίες.
Σε βάθος χρόνου αυτό ο νότος δεν μπορεί να το αντέξει, και δεν είναι καθόλου απίθανο να υπάρξει πολιτική υποστήριξη σε περιορισμούς κίνησης κεφαλαίων, στην Ιταλία το συζητούν ήδη. Η χώρα αυτή, με έναν συνεχώς αυξανόμενο εθνικισμό και ένα απολύτως αδύναμο πολιτικό σύστημα αποτελεί πλέον τον «εκρηκτικό κρίκο».
Η χώρα βρίσκεται πολύ κοντά στο αδιέξοδο, οι επόμενες δέκα μέρες είναι απολύτως κρίσιμες. Αν δεν αποδειχτεί δυνατό να σχηματισθεί κυβέρνηση, τότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, όχι μόνο για την Ιταλία, αλλά για την Ευρωζώνη ολόκληρη.
Και το ορόσημο των γερμανικών εκλογών θα είναι μια ημερομηνία πολύ μακριά στον ορίζοντα…
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου